Με τον έλεγχο σεισμικής ανατροπής του ΡΑΦ, ελέγχεται σε πρώτη φάση, αν στην θεμελίωση του κτηρίου, κατά τους σεισμικούς συνδυασμούς δράσεων, προκύπτουν επιφάνειες αποκόλλησης από το έδαφος.

Εφόσον το πρόγραμμα διαπιστώσει ότι μέρος της θεμελίωσης αποκολλάται από το έδαφος, τότε ενεργοποιείται η δεύτερη φάση των ελέγχων.

Κατά την δεύτερη φάση, εκτελούνται επαναληπτικές μη γραμμικές επιλύσεις, με σκοπό να διαπιστωθεί αν η επιφάνεια επαφής του κτηρίου στο έδαφος, παραμένει επαρκής σε μέγεθος, ώστε το κτήριο να διατηρεί την τελική ισορροπία του σε κάθε ένα από τους συνδυασμούς των σεισμικών δράσεων του κανονισμού.

Οι επιλύσεις αυτές είναι μη γραμμικές, καθότι το έδαφος σαν υλικό, θεωρούμε ότι παραλαμβάνει μόνο θλιπτικές τάσεις και όχι εφελκυστικές.

Στην περίπτωση που από τους ελέγχους αποκόλλησης ή ανατροπής του κτηρίου, διαπιστωθεί ότι σε έναν ή περισσότερους από τους συνδυασμούς σεισμικών δράσεων, η επιφάνεια θεμελίωσης παραμένει σε επαφή με το έδαφος, τότε ο μηχανικός μπορεί να επιλέξει να υπολογισθούν οι συντελεστές υπερεπάρκειας ‘λ’. Δηλαδή, με τί συντελεστή επαύξησης ‘λ’ των φορτίων του κάθε σεισμικού συνδυασμού αρχικής επάρκειας, θα εμφανισθεί αποκόλληση από το έδαφος.

Στην συνέχεια αυτού το πρόγραμμα μπορεί να υπολογίσει, με πόσο περαιτέρω επαύξηση των σεισμικών φορτίων, θα συμβεί η ανατροπή του κτηρίου.

Οι υπερεπάρκειες ‘λ’, μπορούν να υπολογισθούν για όσους συνδυασμούς σεισμικών δράσεων, έχει προκύψει επάρκεια κατά τον έλεγχο αποκόλλησης ή ανατροπής.